Het is 2002. Ik was rock-bottom, zoals ze dat noemen. Ik was er niet zeker van of ik de volgende dag nog wel wakker zou worden. Op dat moment ontmoette ik een ervaringswerker, Louis van Es. Hij zei: “gebruik vandaag geen drank en drugs en kom morgen terug”. Ik was welkom. Geen ingewikkelde dossiers, geen labels, geen hoge verwachtingen, maar elke dag een kleine stap vooruit. Het was mijn redding.
“de belangrijkste stap is een ander durven vertrouwen”
Op mijn 13e dronk ik mijn eerste pilsje. Het was meteen raak. Thuis waren er veel problemen. Die kon ik beter aan als ik onder invloed was. Het verdere verloop is voer voor een film. Ik werd van school gestuurd en belandde uiteindelijk op straat.
Vele pogingen om op te krabbelen mislukten. Ik dacht dat ik dom was. Het aantal diagnoses nam alleen maar toe. Maar wat er eigenlijk was gebeurd: op mijn 13e is mijn ontwikkeling stil komen te staan. De angsten en de verslaving hebben me letterlijk en figuurlijk verlamd.
In de groep waar ik vanaf 2002 aan deelnam, zat ook een advocaat. Hij was in dezelfde problemen beland. Het heeft dus helemaal niets met intelligentie of milieu te maken, maar met vertrouwen. Door al mijn ervaringen was ik dat kwijt, als ik het al ooit had gehad. In de eerste plaats moet je vertrouwen op jezelf. Levensvaardigheden staan centraal in mijn werk. Ik wil mensen leren te léven in plaats van óverleven. Via zingeving, jezelf begrijpen en weer grip krijgen op het leven.
Ik ontmoet je graag!
Marcello